درحال صعود، برمی گردی نفس نفس زنان به دورو برت نگاه می کنی. به خودت میگی آفرین به خودم که این همه اومدم بالا. جز من، کسی پاش به این بالاها نرسیده؛ بعد توی برف، چند تا جای پا پیدا می کنی. آره، یه نفر قبل از تو اونجا بوده. چه به خدا ایمان بیاری، چه ازش ناامید شی، چه به یه زن اعتقاد پیدا کنی، چه ازش دلسرد شی، چه تمام فلسفه ها رو نهی کنی، چه با دو تا زن هم زمان زندگی کنی، چه خودت رو غرق زندگی دنیا کنی، چه از این عالم برحذر باشی، یا حتی اگه بری دکتر، بهت خبر بده که سرطان معده داری و چهارسال دیگه هم بیشتر دووم نمیاری...
همه ی این حالت ها رو یه نفر قبل از تو هم داشته. قبل از تو هم یه نفر باور داشته، شک داشته، خندیده، گریه کرده، توی فکر که بوده دستش رو توی دماغش کرده، درست عین تو، همیشه یه نفر قبلا همه ی این کارا رو کرده. به حال تو فرقی نمی کنه. می دونم، تو دفعه ی اولته. برای تو همه ی اینا مثِ برفِ نخوردس. اما برف پا نخورده، وجود نداره.
بعضی ها هیچ وقت نمی فهمن _کورت توخولسکی